- Szczegóły
Nasza szkoła mieści się w centralnej części Giszowca. Jej architektura zawiązuje do zabytkowej zabudowy, jest duża, rozległa, a jednocześnie przytulna, z zakątkami do zabawy i odpoczynku. Składa się z połączonych budynków klas młodszych, oddziałów przedszkolnych, budynków klas starszych oraz kompleksu sportowego. Budynki te okalają dziedziniec z miejscem do zabaw i odpoczynku w czasie przerw międzylekcyjnych.
Klasy ogólne zazwyczaj liczą do 25 osób, zaś klasy integracyjne do 20 osób (w tym pięcioro uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi).
W klasach uczą:
- pedagog wczesnoszkolny: prowadzi zajęcia edukacji wczesnoszkolnej (treści polonistyczne, matematyczne, przyrodnicze, społeczne, informatyczne, plastyczne, muzyczne),
- pedagog wczesnoszkolny: nauczyciel współorganizujący kształcenie w klasach integracyjnych,
- specjalista filolog: prowadzi zajęcia języka obcego,
- specjalista nauczyciel wychowania fizycznego.
Oferta wychowawczo-opiekuńcza:
- świetlice czynne w godzinach 6:30-17:00,
- doświadczony zespół psychologiczno-pedagogiczny,
- specjaliści z zakresu logopedii, tyflopedagogiki, surdopedagogiki, terapii SI, spektrum autyzmu,
- dobrze wyposażona biblioteka szkolna,
- zajęcia na basenie,
- zajęcia kreatywne dostosowane do potrzeb i zainteresowań dzieci,
- wyżywienie - własna, nowocześnie wyposażona kuchnia,
- gabinet higienistki szkolnej.
- Szczegóły
Wychowawstwa w roku szkolnym 2024 / 2025
Motylki 3-5 latki – oddział przedszkolny w SP51 - Kinga Handy (zast.)
Biedronki 3-5 latki – oddział przedszkolny w SP51 - Karina Pierzchała
Pszczółki 6 latki – oddział przedszkolny w SP51 - Aleksandra Pacyna
1 a – I - Ewa Ozimek
1 b – I - Kinga Sajda
1 c - Beata Korejwo
1 d - Barbara Mańdok
1 e - Agnieszka Bąk
2 a – I - Katarzyna Pierzchała
2 b – I - Aleksandra Dziubek
2 c - Ewa Gucka-Goryczka
3 a – I - Urszula Mastalerz
3 b – I - Iwona Kozak
3 c - Alina Frąckowiak
4 a – I - Edyta Herbst
4 b – I - Małgorzata Gajda
4 c – S - Aleksandra Patek
5 a – I - Wioletta Zalas
5 b - Jadwiga Gołuchowska
5 c - Agnieszka Rychlińska
5 d – S - Natalia Siczek
6 a – I - Aneta Rzeżawska
6 b – I - Agnieszka Słaboń
6 c - Anna Szymczyk
6 d – S - Grzegorz Sitko
7 a – I - Joanna Hellman
7 b – I - Jolanta Malcher
7 c - Maria Kura
7 d – S - Anna Pilarczyk
8 a – I - Tomasz Halemba
8 b – I - Izabela Zwierzyna
8 c - Natalia Marzec
8 d - Jan Forajter
- Szczegóły
Kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810 r. (według oświadczeń samego artysty i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu, sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu, w ówczesnym Księstwie Warszawskim.
- Szczegóły
U progu XX wieku angielski urbanista Ebenezer Howard wymyślił "miasta-ogrody". To pionierskie w Europie Środkowej "idealne miasto - ogród" przeznaczone było dla górników, ich rodzin oraz pracowników związanych z działalnością kopalni Gische. Właśnie od nazwiska Gische - osiedle nazywano GISCHENNWALD, z czasem spolszczono na - GISZOWIEC. Pracodawca zadbał oto, aby górnicy po ciężkiej pracy mogli odpowiednio wypocząć. Wybudowano kilkaset dwurodzinnych domków o różnym metrażu i standardzie. Wśród budynków, które powstały jako zaplecze gospodarczo - oświatowe jego mieszkańców, wybudowano również trzy z przeznaczeniem na szkołę. W dwóch z nich urządzono po 4 klasy, a w trzecim 8 klas. Naukę w jednym z budynków rozpoczęto już w 1908r., a pozostałe dwa oddano do użytku przed rokiem 1913, jednak do 1922r. istniała tam szkoła niemiecka. Po przyłączeniu Górnego Śląska do Macierzy w budynkach tych znalazła miejsce Polska Szkoła na Górnym Śląsku, w której uczyło się 863 dzieci i szkoła dla mniejszości niemieckiej z 322 uczniami. Kolejne lata XX wieku przyniosły ze sobą zmiany polityczne i społeczne, choć osiedle rozwijało się nadal. Przetrwały budynki i szkoła w Giszowcu, choć w 1959r. zmieniono jej patrona ze Stanisława Kostki na Marię Konopnicką.
W 1964r. uruchomiono w okolicy nową kopalnię. Potrzebowano więcej mieszkań dla górników i ich rodzin. Małe otoczone zielenią domki osiedla stały się niewystarczalne. Wyburzono 1/3 starych budynków, a w zamian pojawiły się wieżowce z wielkiej płyty. W roku 1978 stare mury budynków szkolnych przy Placu Czerwonym opuścili uczniowie i nauczyciele Szkoły Podstawowej nr 54, przeprowadzając się do nowoczesnych i przestronnych budynków przy ul. Samoobrony (dzisiaj-Wojciecha). Rosnąca liczba "małej dziatwy" nowoczesnego blokowiska zmusiła władze miejskie do podjęcia decyzji o ponownym rozpoczęciu nauki w "szkole staruszce" przy Placu Czerwonym. Już w dniu jej ponownego otwarcia 1 IX 1981r. obiecywano, że jest to rozwiązanie tymczasowe i że w najbliższych latach powstanie nowy budynek nowoczesnej Szkoły Podstawowej nr 51 im. Fryderyka Chopina. "Tymczasowość" okazała się być bardzo długa. Stare mury nie wytrzymały naporu czasu. Pod wpływem dużych szkód górniczych w budynku klas młodszych, zintensyfikowano działania zmierzające do podjęcia budowy nowego gmachu szkoły, a uczniów klas młodszych przeniesiono od 1 IX 1990r. do budynków parafialnych przy Kościele pod wezwaniem św. Stanisława Kostki.
Kiedy rozpisano konkurs na projekt przestrzennego zagospodarowania osiedla, zwyciężyła koncepcja autorstwa Stanisława Niemczyka i Marka Kuszewskiego. Efekt tej architektonicznej wizji oraz zaangażowanie wielu ludzi dobrej woli to wyłaniające się etapami mury szkoły, zwanej przez uczniów - SZKOŁĄ MARZEŃ. Jako pierwsi do nowych budynków tej szkoły wprowadzili się 12 X 1993r. uczniowie i nauczyciele klas młodszych. Okazało się, że budynki szkoły, która ma nas wprowadzić w XXI wiek, są doskonale wkomponowane w zabytkową już część Giszowca. Zespół architektów: Stanisław Niemczyk, Anna Pieńkowska-Kuszewska i Marek Kuszewski zadbali o to, aby poszczególne pawilony odpowiadały skalą i charakterem istniejącej jeszcze zabudowie osiedla. Jak już o tym wcześniej była mowa, historia szkoły, która dzisiaj mieści się przy ul. Przyjaznej 7, zaczyna się w 1981r. w murach poprzedniego jej budynku pamiętającego jeszcze czasy budowy osiedla z początku XX wieku. Jest więc stosunkowo krótka.
Patron szkoły - Fryderyk Chopin
Kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810 r. (według oświadczeń samego artysty i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu, sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu, w ówczesnym Księstwie Warszawskim.
Dwór w Żelazowej Woli stanowił posiadłość hrabiów Skarbków. Ojciec kompozytora Mikołaj (Nicolas) Chopin, spolonizowany Francuz, był tam zatrudniony jako nauczyciel i wychowawca dzieci. Urodzony w 1771 roku w Marainville (Lotaryngia, Francja) już w dzieciństwie związał się z polskimi rodzinami: hrabiego Michała Paca i administratora jego majątku Jana Adama Weydlicha. W wieku 16 lat przyjechał z nimi do Polski i osiadł tu na stałe. Do Francji już nie powrócił i żadnych kontaktów z francuską rodziną nie utrzymywał. Swoje dzieci wychował na Polaków.
W 1806 roku Mikołaj Chopin poślubił Teklę Justynę Krzyżanowską, zarządzającą gospodarstwem Skarbków w Żelazowej Woli. Z czwórki ich dzieci (trzy córki: Ludwika, Izabela, Emilia i jeden syn) Fryderyk był drugi z kolei. Kilka miesięcy po narodzinach Fryderyka cała rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie Mikołaj Chopin otrzymał posadę wykładowcy języka i literatury francuskiej w Liceum Warszawskim. Prócz tego prowadził pensjonat dla synów ziemiańskich spoza Warszawy.
Muzyczny talent Fryderyka objawił się niezwykle wcześnie, porównywano go z dziecięcym geniuszem Mozarta. Mając 7 lat był już autorem dwóch polonezów (g-moll i B-dur). Pierwszy z nich wydano od razu drukiem w sztycharni nut księdza Cybulskiego. O cudownym dziecku pisały warszawskie gazety, "mały Chopinek" był ozdobą i atrakcją przyjęć w arystokratycznych salonach stolicy. Wcześnie też zaczął występować publicznie na koncertach dobroczynnych. Pierwszych profesjonalnych lekcji gry na fortepianie udzielał mu Wojciech Żywny (ur. 1756 w Czechach).
W latach 1823-26 Fryderyk pobierał naukę w Liceum Warszawskim, jesienią 1826 roku został studentem wydziału "teorii muzyki, jenerałbasu i kompozycji" warszawskiej Szkoły Głównej Muzyki (stanowiącej część Konserwatorium, a równocześnie związanej z Uniwersytetem Warszawskim), kierowanej przez Józefa Elsnera (ur. 1769 na Śląsku). W czasie studiów powstały pierwsze szeroko rozbudowane dzieła: Sonata c-moll, Wariacje op. 2 na temat z Don Juana Mozarta, Rondo à la Krakowiak, Fantazja op. 13 na tematy polskie (trzy ostatnie na fortepian z orkiestrą) oraz Trio g-moll na skrzypce, wiolonczelę i fortepian. Naukę w Szkole Głównej Muzyki Chopin ukończył w 1829 roku.
Natychmiast po ukończeniu studiów, w lipcu 1829 roku udał się w towarzystwie znajomych na krótką wycieczkę do Wiednia. Dzięki Würflowi, który wprowadził go w towarzystwo muzyków, Chopin wystąpił dwukrotnie w Kärtnerthortheater, grając z orkiestrą Wariacje op. 2 na temat Mozarta i Rondo a la Krakowiak op. 14. Odniósł fenomenalny sukces u publiczności. Krytyka, jakkolwiek ganiła jego grę za małą siłę dźwięku, kompozycje również oceniła bardzo wysoko. W ślad za tym wydawca wiedeński Tobias Haslinger opublikował Wariacje na temat Mozarta (1830). Było to pierwsze wydanie utworu Chopina za granicą (dotąd publikował swoje utwory w Warszawie).
Po powrocie do Warszawy Chopin, wolny już od szkolnych obowiązków, z tym większą pasją zajął się komponowaniem, pisząc m. in. dwa Koncerty fortepianowe z orkiestrą: f-moll i e-moll. W inspiracji Koncertu f-moll niemałą rolę odegrało uczucie kompozytora do Konstancji Gładkowskiej - studentki Konserwatorium w klasie śpiewu. W okresie tym powstał także pierwszy nokturn i pierwsze etiudy, walce, mazurki, pieśni do słów Stefana Witwickiego.
11 października 1830 roku odbył się w Teatrze Narodowym uroczysty pożegnalny koncert, na którym Chopin wykonał Koncert e-moll, śpiewała również Konstancja Gładkowska. 2 listopada Fryderyk wraz z przyjacielem Tytusem Woyciechowskim wyjechał do Austrii, z zamiarem udania się później do Włoch. Niewiele dni po ich przybyciu do Wiednia przyszła wiadomość, że w Warszawie wybuchło powstanie (tzw. listopadowe) przeciwko zależności Królestwa Polskiego od Rosji i obecności na tronie polskim cara. Zrezygnowawszy z wyjazdu do Włoch ze względu na toczące się tam walki (przeciw Austrii), Chopin postanowił udać się do Paryża.
Jesienią 1831 roku Chopin pojechał do Paryża, gdzie spotkał wielu rodaków. Chopin związał się blisko z tzw. Wielką Emigracją, przyjaźnił się z jej przywódcą, księciem Adamem Czartoryskim. Został członkiem Towarzystwa Literackiego Polskiego, jego pozycja jako artysty urosła w Paryżu bardzo szybko.
By oderwać się od przykrych wspomnień, wyjechał w lipcu 1837 roku z Camille Pleyelem do Londynu. Niedługo potem Chopin związał się ze sławną pisarką francuską George Sand. Starsza od niego o sześć lat autorka śmiałych powieści obyczajowych, rozwódka z dwojgiem dzieci, ofiarowała samotnemu artyście to, czego mu od czasu opuszczenia Warszawy najbardziej brakowało: nadzwyczajną czułość, ciepło, wręcz macierzyńską troskliwość. Zimę 1838/39 kochankowie spędzili na hiszpańskiej wyspie Majorce, w górach, mieszkając w dawnym klasztorze w Valdemosie. Tam wskutek złej pogody Chopin rozchorował się ciężko. Były to symptomy gruźlicy. Przez wiele tygodni był tak słaby, że nie mógł wychodzić z domu, mimo to intensywnie pracował, skomponowawszy szereg arcydzieł: cykl 24 Preludiów, Poloneza c-moll, Balladę F-dur, Scherzo cis-moll.
Wiosną 1839, po powrocie z Majorki i rekonwalescencji w Marsylii, jeszcze w stanie wielkiego osłabienia, Chopin zamieszkał w posiadłości George Sand w Nohant, w środkowej Francji.
Szybko postępująca choroba uniemożliwiła mu udzielanie lekcji. W lecie przyjechała z Warszawy najstarsza siostra Chopina - Ludwika Jędrzejewiczowa, aby zaopiekować się chorym bratem. 17 października 1849 roku Fryderyk Chopin zmarł na gruźlicę płuc w swoim ostatnim paryskim mieszkaniu przy placu Vendôme. Został pochowany na cmentarzu Pére-Lachaise w Paryżu. Zgodnie z ostatnią wolą Chopina, wyjęte po śmierci jego serce siostra przywiozła do Warszawy, gdzie zostało w urnie wmurowane w filar kościoła Św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu.
Sztandar szkoły
Sztandar Szkoły jest symbolem jej historii i tradycji. Jest znakiem, który łączy tych, którzy opuszczają jej progi jak i obecnych oraz przyszłych uczniów. Rangę sztandaru podnosi ceremonia jego poświęceni, dzięki czemu ma wymiar nie tylko świecki, ale również religijny.
Pamiętając o wymowie sztandaru, należy mu okazywać cześć, dlatego uroczystości z udziałem sztandaru wymagają zachowania powagi, a przechowywanie go, transport i przygotowanie do prezentacji, właściwych postaw jego poszanowania. W związku z tym sztandar jest eksponowany w widocznym i ogólnie dostępnym miejscu na terenie szkoły w zamkniętej gablocie.
Sztandar Szkoły Podstawowej nr 51 wykonany był przez Zakon Sióstr Boromeuszek i nadany szkole w 1995 roku.
Sztandar szkoły Podstawowej nr 51 ma kształt prostokąta o wymiarach 110 cm na 120 cm. Płat jest tkaniną obszytą złotymi frędzlami. Prawa strona sztandaru - awers - jest w kolorze niebieskim i w centralnej części w kole barwy złota znajduje się postać Fryderyka Chopina. W górnej części znajduje się nazwa szkoły: „Szkoła Podstawowa nr 51 im. Fryderyka Chopina”, u dołu widnieje napis: „w Katowicach”.
Drzewiec wykonano z drewna utrzymanego w jasnym kolorze, opatrzono posrebrzanymi okuciami w postaci: złącza, trzewika i głowicy składającej się z tulei, podstawy orła takiego samego jak w godle państwowym. Sztandar ufundowała cała społeczność szkolna.
Lewa strona płatu - rewers - jest biało - czerwona. Na tym tle umieszczone zostało godło państwowe, czyli biały orzeł z głową ozdobioną złotą koroną, zwróconą w prawo. Dziób i szpony też mają złotą barwę. Rozpostarte skrzydła orła symbolizują dążenia do najwyższego lotu, do pokonywania przeszkód i trudności. Są to cele, do których, pod kierunkiem nauczycieli, zmierzają nasi uczniowie.
Sztandarem opiekuje się poczet sztandarowy, który składa się z najlepszych uczniów naszej szkoły. Sztandar jest eksponowany, zgodnie z przyjętym ceremoniałem szkolnym, podczas ważnych uroczystości na terenie szkoły, miasta, województwa. Na terenie szkoły sztandar jest eksponowany podczas:
- uroczystego rozpoczęcia roku szkolnego
- ślubowania klas pierwszych
- święta szkoły
- uroczystości rocznicowych: Konstytucja 3 Maja i Święto Niepodległości,
- uroczystego zakończenia roku szkolnego.
- Szczegóły
Pracownicy szkoły rok szkolny 2024/2025
Dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 13 (SP51, MP61, MP91)
Bożena Czarnynoga
Wicedyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 13
Krystyna Czubiak (SP 51)
Mirosława Wnękowicz (SP 51)
Aleksandra Chrostek (MP 61)
Aneta Jachimiec (MP 91)
Kierownik świetlicy SP 51
Marta Grzesik
Edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna w SP 51
Aleksandra Pacyna
Karina Pierzchała
Kinga Sochacka
Violetta Wojtowicz
Kinga Handy
Agnieszka Bąk
Ewa Ozimek
Kinga Sajda
Beata Korejwo
Barbara Mańdok
Katarzyna Pierzchała
Aleksandra Dziubek
Ewa Gucka-Goryczka
Urszula Mastalerz
Iwona Kozak
Frąckowiak Alina
Nauczyciele współorganizujący kształcenie integracyjne i specjalne
Bożena Wandzel
Ewelina Centner
Bożena Czarnecka
Krystyna Czubiak
Magdalena Dobrowolska
Sylwia Filipowicz
Jan Forajter
Jadwiga Gołuchowska
Ewa Gucka-Goryczka
Tomasz Halemba
Edyta Herbst
Magdalena Jakubiec
Katarzyna Kita
Iwona Kozak
Zbigniew Kunka
Anna Kuśmierska
Monika Kwol
Jolanta Malcher
Natalia Marzec
Dorota Michalik
Marcela Owczarek
Aleksandra Pacyna
Beata Pędzik
Krzysztof Rola
Aneta Rzeżawska
Natalia Siczek
Gabriela Skrobisz
Agnieszka Słaboń
Katarzyna Struziak
Joanna Strzybny
Anna Szymczyk
Barbara Tabiś
Bożena Wandzel
Anna Włodyka
Mirosława Wnękowicz
Wioletta Zalas
Język polski
Katarzyna Cyba-Lisowska
Bożena Czarnecka
Marta Grzesik
Joanna Hellman
Maria Kura
Monika Kwol
Jolanta Malcher
Agnieszka Rychlińska
Natalia Siczek
Anna Szymczyk
Język angielski
Aleksandra Dzibek
Małgorzata Gajda
Edyta Herbst
Aleksandra Pacuła-Lesik
Anna Pilarczyk
Agnieszka Rychlińska
Grzegorz Sitko
Katarzyna Struziak
Język niemiecki
Kinga Sochacka
Matematyka
Jadwiga Gołuchowska
Jolanta Panek
Aneta Rzeżawska
Elżbieta Teresińska
Agnieszka Zięba
Biologia
Małgorzata Dobrowolska
Władysława Klejnowska
Chemia
Gabriela Graczykowska
Władysława Klejnowska
Doradztwo zawodowe
Danuta Porc
Edukacja dla bezpieczeństwa (EDB)
Jarosław Zwierzyna
Etyka kl. I-III
Beata Korejwo
Fizyka
Krzysztof Rola
Geografia
Natalia Marzec
Aneta Rzeżawska
Mirosława Wnękowicz
Historia
Anna Czerwińska
Julita Kapica
Ewa Ozimek
Informatyka
Agnieszka Makowska
Jacek Polewka
Agnieszka Słaboń
Natalia Siczek
Muzyka
Mirella Siedlarska
Plastyka
Ryszard Dereszyński
Przyroda
Natalia Marzec
Religia ewangelicka
Piotr Uciński
Religia katolicka
ks. Przemysław Budniak
Iwona Kobyłka
Aleksandra Mierzwińska
ks. Michał Wilk
Technika
Barbara Tabiś
Wiedza o społeczeństwie (WOS)
Anna Czerwińska
Julita Kapica
Wychowanie do życia w rodzinie
Anna Czerwińska
Julita Kapica
Beata Korejwo
Wychowanie fizyczne
Ewelina Centner
Jan Forajter
Tomasz Halemba
Wojciech Halemba
Magdalena Jakubiec
Bożena Jamborska
Zbigniew Kunka
Marcela Owczarek
Aleksandra Patek
Paweł Siedlecki
Izabela Zwierzyna
Biblioteka
Małgorzata Dropia
Magdalena Kozłowska
Wychowawcy w świetlicy
Marta Grzesik
Kinga Handy
Mariola Kabzińska
Anna Łątka
Joanna Matuszek
Iwona Piktus
Violetta Wojtowicz
Grażyna Zych-Cieślik
Zespół psychologiczno-pedagogiczny
Psycholog:
Jacek Śledziewski
Magdalena Jesionek
Maria Kura
Pedagog:
Małgorzata Grela
Julia Pirowska
Pedagog specjalny:
Anna Kuśmierska
Gabriela Skrobisz
Logopeda:
Maria Kura
Katarzyna Pierzchała
Agnieszka Bąk
Sylwia Filipowicz
Specjaliści - rewalidacja:
tyflopedagogika – Piotr Chmielowiec, Agnieszka Ruszkowska
surdopedagogika – Alina Frąckowiak, Barbara Mańdok, Monika Kwol, Joanna Malcher
spectrum autyzmu - Anna Wrocławska, Natalia Marzec, Magdalena Dobrowolska, Aleksandra Dziubek, Julita Kapica, Joanna Hellman
logopedia – Agnieszka Bąk, Józef Oczadły, Sylwia Filipowicz, Maria Kura, Katarzyna Pierzchała
terapia SI – Ewelina Centner, Karina Pierzchała
Prawie wszyscy nauczyciele naszej szkoły, oprócz kwalifikacji przedmiotowych, posiadają kwalifikacje z zakresu pedagogiki specjalnej – oligofrenopedagogiki.